Brama Garncarska - ul. Piłsudskiego

Brama Garncarska, zwana też św. Ducha lub Elbląską, powstała w ramach budowy systemu obronnego miasta Malborka w II połowie XIV wieku. Była jednym z elementów systemu pozwalającego na komunikację z miastem od strony wschodniej. przejazdowa z XV w., na planie prostokąta, z trzema ostrołukowymi prześwitami, pięciokondygnacyjna, ceglana. Dach czterospadowy kryty dachówką. Górne partie bramy dekorowane ostrołukowymi blendami. Znajduje się w pasie murów obronnych, otaczających Stare Miasto. W latach 30-tych XX wieku utworzono wewnątrz schronisko młodzieżowe. Częściowo uszkodzona podczas walk w 1945 roku. W 1955 roku wyremontowano bramę. Obecnie w budynku mieści się zakład jubilerski.

Brama Mariacka – Aleja Rodła

Brama Mariacka zwana też Sztumską, powstała w ramach budowy systemu obronnego miasta Malborka w II połowie XIV wieku za czasów wielkiego mistrza Winricha von Kniprode. Była jednym z elementów systemu pozwalającego na komunikację z miastem od strony południowej. Przed nią znajdowała się fosa, a w późniejszych latach wzniesiono przedbramie i drugą linię murów. W początku XIX wieku mówiono już o konieczności rozebrania średniowiecznego systemu obronnego i w związku z tym w 1807 roku Francuzi okupujący miasto zlikwidowali ruiny zewnętrznej Bramy Mariackiej, w której znajdowała się niegdyś kaplica. 7 lutego 1838 roku pożar zniszczył dach bramy. Nie zrekonstruowano go w dawnej formie, a zwieńczeniem stała się mała, fachwerkowa nadbudówka na rzucie kwadratu, przykryta czterospadowym daszkiem. W latach 1936-1937 powstał nowy czterospadowy dach kryty ceramiczną dachówką, zaprojektowany przez mistrza budowlanego Paula Domberta. W 1945 roku została całkowicie wypalona, a mury okaleczone pociskami. Podczas odbudowy w 1964 r. nie uwzględniono nadbudówki i nie zrekonstruowano czterospadowego dachu. Przez wiele lat brama stała nieużytkowana. Dopiero w latach 70-tych urządzono w niej kawiarnię, co wymagało prac adaptacyjnych wewnątrz obiektu i wykonania schodów po stronie zewnętrznej. Groźny pożar na początku lat osiemdziesiątych wyrządził wiele szkód wewnątrz budynku, przyczynił się również do znacznego osłabienia murów. Obecnie w obiekcie znajduje się pub.

Budynek Dworca PKP – ul. Dworcowa

Nowy dworzec istniejący do dziś oddano do użytku w 1890 roku. Budynek dworca zbudowano w stylu neogotyckim, murowany z
cegły licówki, założony na planie wydłużonego prostokąta. Elewacje w bogatym ukształtowaniu architektonicznym, podkreślonym zastosowaniem wysokiej jakości cegły licówki, w niektórych fragmentach cegły glazurowanej. Dach wysoki, zróżnicowany w konstrukcji i formie, kryty ceramicznie, od strony frontowej (południowej) dachówką holenderską, a od strony peronów dachówką karpiówką. Budynek ekspedycji z ok. 1900 r. murowany, ze ścianą kolankową w konstrukcji szachulcowej, budynek szaletu z ok. 1900 r. murowany, ściana poddasza o konstrukcji ryglowej z wypełnieniem pół cegłą. Interesujący przykład architektury kolejowej z XIX w.

Dawne Gimnazjum miejskie – ul. 17 Marca 4
Gimnazjum malborskie, powołane do życia w 1860 roku, znajdowało się początkowo w średniowiecznym budynku Szkoły Łacińskiej na Starym Mieście. Parę lat później rozpoczęto budowę gmachu na roku obecnych ulic 17 Marca i Witosa. Ukończono go w 1866 roku. Jego historyzująca architektura z neogotyckimi elementami dekoracyjnymi została zastosowana w Malborku jako jedna z pierwszych. W 1927 roku w gmachu umieszczono szkołę podstawową św. Jana. Na początku lat 30-tych XX wieku nadbudowana została zachodnia część budynku. Od 1937 roku istniała tu Horst-Wessel-Schule, szkoła podstawowa dla chłopców. W 1945 roku budynek nie doznał poważniejszych zniszczeń. Po jego odbudowie i adaptacji, umieszczono tu w 1946 roku Publiczną Średnią Szkołę Zawodową, przemianowaną później na Zespół Szkół Zawodowych nr 4. Obecnie budynek zaadoptowano na potrzeby Sądu Rejonowego.

Dawny Szpital Jerozolimski – Al. Armii Krajowej 68
Jednym z bardzo ważnych obiektów sanitarno opiekuńczych w średniowiecznych organizmach miejskich były szpitale. Tej nazwy nie możemy dzisiaj rozumieć dosłownie nie były to miejsca zajmujące się leczeniem chorych, a instytucje pełniące rolę przytułków i miejsc, które dzisiaj noszą nazwę domów spokojnej starości. Utrzymywane były przez władze miejskie z datków, które wpłacali potencjalni pensjonariusze tych miejsc, jak również przez datki mieszczan, zarówno bogatych i biednych. Chcieli zapewnić sobie miejsce spokojnej starości. Obiekty te, jako miejsca potencjalnego zagrożenia epidemiologicznego, znajdowały się poza murami miejskimi. Zachowany budynek Szpitala Jerozolimskiego to budynek z XVI w. założony na planie prostokąta, ceglany, częściowo tynkowany, dwukondygnacjowy. Dach dwuspadowy kryty dachówką mnich - mniszka. Szczyty o podwójnie załamanych krawędziach, zwieńczone naczółkiem, zdobione tynkowanymi fryzami obramionymi profilowanymi gzymsami. Obecnie podjęte są działania ratownicze przez niemieckie stowarzyszenie, które specjalnie zawiązało się ku tej inicjatywnie. W niedalekiej przyszłości planuje się tu utworzenie Muzeum Miasta oraz centrum współpracy polsko - niemieckiej.

Kaplica Kościoła Chrześcijan Baptystów - ul. Jagiellońskiej 105

Kaplica Kościoła Chrześcijan Baptystów przy ul. Jagiellońskiej nr 105 w Malborku powstała w 1910 roku na potrzeby miejscowej gminy. Wzniesiona w stylu historyzującym nawiązującym do form gotyku, z elementami modernizmu. Usytuowana we wschodniej pierzei ulicy, przy skrzyżowaniu z ulicą Grunwaldzką. Budynek murowany z cegły w wątku krzyżowym, z niewielkimi partiami tynkowanymi (blendy szczytów, pola blend okiennych, gzyms cokołowy). Założona na planie zbliżonym do prostokąta z aneksem przybudówki, dwukondygnacjowa. Budowla wysoko podpiwniczona, dach dwuspadowy. Kaplica powstała w okresie licznych realizacji architektury monumentalnej w mieście, związanych z zainteresowaniem Malborkiem z racji wielkich prac remontowo - konserwatorskich prowadzonych na zamku. Przykład architektury neogotyckiej z elementami modernizmu do dziś pełni swoją pierwotna funkcję.

Kompleks budynków koszar – ul. 17 Marca

W następstwie wygranej przez Prusy wojny z Francją w IV ćwierci XIX wieku kasa Rzeszy Niemieckiej została zasilona olbrzymią
kontrybucją. Władze Rzeszy przeznaczają ją na rozliczne inwestycje związane między innymi z obronnością. Także Malbork otrzymał swoją część z tych pieniędzy. Kwota ta przeznaczona zostaje na wzniesienie tzw. „Czerwonych Koszar”. Kompleks neogotyckich budynków 152 Regimentu Piechoty wzniesiony na południe od zespołu staromiejskiego przetrwał burzę wojenną II wojny światowej i do dzisiaj pełni swoje pierwotne funkcje. Ich ciekawa architektura stanowi o atrakcyjności tego zespołu architektonicznego. Przepiękne dachówki typu niemieckiego w słoneczne dni pięknie mienią się w słońcu.

Kościół p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Malborku – ul. Słowackiego 76

Pierwsza wzmianka o kościele św. Jerzego pochodzi z 1403 r., kiedy to wielki mistrz podarował mu świece wielkanocne. W latach 70-tych XV w. odbudowano go niemal od podstaw po zniszczeniach jakim uległ w czasie wojny 13-letniej. Już w 1526 r. wygłoszono tu pierwsze kazanie ewangelickie, zaś w 1598 kościół przekazano w wyłączne użytkowanie luteranom. Ponownie poważnie ucierpiał w czasie potopu szwedzkiego w 1658 r. Kościół obecny pochodzi z lat 1712-14. Poza szczytem i wieżą jest to budowla fachwerkowa, której drewniany strop imituje ceglane sklepienie krzyżowe. Wnętrze trzynawowej hali zostało tak wyposażone w ławy i empory by jak najlepiej służyć nabożeństwom ewangelickim. Pierwsze polskie nabożeństwo w kościele odbyło się we wrześniu 1945 r. 16 maja 1958 zmieniono jego wezwanie na Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Druga wojna światowa nie poczyniła większych szkód w zabytkowej bryle obiektu. Podziwiać tu możemy m.in. powstałe jeszcze dla starego kościoła chrzcielnicę i rzeźbioną scenę Pasji (1687). Pozostały wystrój jest późniejszy: ambona z lat 1713-14, zaś ołtarz główny z około 1718 r. Na otaczającym kościół nieistniejącym cmentarzu pochowany został m.in. konserwator zamku Konrad Steinbrecht (1849-1923).

Kościół św. Jana Chrzciciela – Stare Miasto 22

Na terenie Starego Miasta w Malborku funkcjonował od końca XIII stulecia kościół parafialny pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. Zarówno w średniowieczu jak i w czasach najnowszych był wielokrotnie przebudowywany. Obecną formę architektoniczną świątynia zawdzięcza kampanii budowlanej około 1468 r., kiedy dźwigała się z ruin po wojnie trzynastoletniej. Przesklepienie i budowa nowej dzwonnicy przeciągnęły się do lat dwudziestych XVI w. W XIX stuleciu kościół obudowany został niewielkimi kamieniczkami służącymi parafii. Prace konserwatorskie przeprowadzono w nim w okresie międzywojennym. Wymieniono wówczas wyposażenie i witraże. Do najcenniejszych zabytków ruchomych we wnętrzu należy średniowieczna rzeźba św. Elżbiety Turyńskiej oraz neogotycki zespół ołtarzy. Kościół św. Jana przez całą swoją historię był świątynią katolicką.

Młyn Górny - ul. Konopnicka 36
Istniejący do dziś gotycki młyn w Malborku. Był to pierwotnie folusz miejski, potwierdzony źródłowo w 1400 roku. Ma konstrukcję ceglaną, pokrytą ceramiką. Cechuje go rozmiar cegieł i ich wątek właściwy dla obiektów gotyckich z XV w.

Pozostałości średniowiecznych murów obronnych miasta
System obronny miasta powstawał wraz z systemem zamkowym. Pierwotnie były to umocnienia drewniano-ziemne, w XIV wieku przekształcone na murowane z cegły. W II połowie XIV wieku wraz z rozszerzaniem terenu miasta powstał nowy ciąg murów, które przetrwały częściowo aż do XIX wieku. W 1807 roku Francuzi podczas okupacji Malborka rozebrali jako zupełnie niepotrzebne dawne fortyfikacje z czasów szwedzkich oraz część średniowiecznych murów zewnętrznych drugiej linii oraz gotycką, zewnętrzną Bramę Mariacką z kaplicą. W latach 1878-83 zniwelowano dalszą część umocnień średniowiecznych, zasypano fosę wschodnią tworząc łagodny stok łączący Starówkę z dawnym przedmieściem św. Ducha. Wytyczono tam nowe ulice: Szkolną (ob. 17 Marca) i Gimnazjalną (ob. Witosa). System murów zniszczony został częściowo podczas walk w 1945 roku. Bezpowrotnie zniknęła zabudowa murów od strony wschodniej i południowej. Zachowane zostały natomiast, mimo zniszczeń i przebudów, bramy miejskie Garncarska i Mariacka oraz dwie baszty otwarte od strony miasta, a także fragmentarycznie linia murów.

Ratusz Staromiejski – Stare Miasto 13
Średniowieczna siedziba władz miejskich usytuowana została we wschodniej pierzei Rynku. W obecnym kształcie wzniesiona została w 2 poł. XIV w., około 1380 r. Liczne przebudowy następowały zawsze po zniszczeniach w trakcie oblężeń miasta i zamku, głównie w XV w. Świadectwem tych działań budowlanych jest późnogotycki szczyt południowy. Przez stulecia we wnętrzach ratusza odbywały się municypalne uroczystości. W XIX w. poddano jego elewacje niezbędnym pracom konserwatorskim, uzupełniono zniszczone fragmenty dekoracji maswerkowych. Kolejną renowację, głównie części dachowej, przeprowadzono po pożarze w 1899 r. burmistrz i rada miasta urzędowali tu do 1929 r., kiedy to oddano do użytku Nowy Ratusz (obecnie Urząd Miasta). Następnie mieściła się tu niemiecka policja. W latach II wojny światowej Ratusz był miejscem śmierci Polaków - przymusowych robotników, wywożonych na Żuławy Malborskie. Na ścianie Ratusza znajduje się tablica upamiętniająca działalność Polaków z organizacji „Młody Las” działającej na terenie Powiśla, Warmii i Mazur w latach 1941- 1945. tablice ufundowało Stowarzyszenie „Koło Malborskich Przewodników”. Tylko tutaj oglądać możemy słynne malborskie podcienia. Dziś Ratusz jest siedzibą Młodzieżowego Domu Kultury.

Szkoła Łacińska – Stare Miasto
Na terenie Starego Miasta, przy skarpie nadnogackiej wzniesiono w II połowie XIV wieku oparty o mur oporowy budynek. Nie jest pewne pierwotne przeznaczenie obiektu, być może miała to być siedziba Bractwa św. Jerzego. Wiadomo, że od II połowy XVI wieku funkcjonowała tu szkoła, od 1603 roku zwana Szkołą Łacińską. W I połowie XVIII wieku przeprowadzono w budynku znaczne prace remontowe, a w 1758 roku poszerzono go w kierunku wschodnim, nakrywając nowym dachem. W 1866 roku szkoła przeniosła się do nowo wybudowanego gmachu przy obecnej 17 Marca. W danych pomieszczeniach utworzono mieszkania oraz magazyny gospodarcze. W 1899 roku podczas pożaru miasta spaliły się górne kondygnacje. Rok później odbudowano obiekt na magazyn. Ponownie zniszczony w 1945 roku. Ocalały dolne partie murów średniowiecznych od strony Nogatu. W latach 70-tych rozpoczęto odbudowywanie ruiny, ale nie ukończono jej adaptacji.

Urząd Miasta – Pl. Słowiński 5

Najważniejszą z miejskich inwestycji w okresie międzywojennym było wzniesienie Nowego Ratusza (obecnie Urząd Miasta) przy Placu Gdańskim (ob. Słowiańskim). Kamień węgielny pod budynek położono w 1927 roku, a sam budynek ukończono i poświęcono w 1929 roku. Pracami kierował radca budowlany Mollenhauer, a inżynier Kurt Höppner sprawował nadzór artystyczny. W budynku oprócz magistratu, swoją siedzibę miała Biblioteka Publiczna, Miejska Kasa Oszczędności, Szkoła Handlowa i kawiarnia. Po II wojnie światowej budynek zajęła administracja polska i do dziś jest siedzibą Urzędu Miasta.

Wieża ciśnień – Pl. Słowiański 15

Wieża ciśnień przy Pl. Słowiańskim w Malborku została zbudowana w 1905 roku wraz z założeniem w mieście wodociągów, w stylu neogotyckim. Murowana z cegły, na wysokim, ośmiobocznym kamienny cokole. Wieża w kształcie walca podzielnego na narożach cokołu wąskimi pilastrami. Wnętrze trójkondygnacjowe, kondygnacje jednoprzestrzenne z zachowanym i czynnym zbiornikiem wodnym i kolistą klatką schodową. Wieża nakryta wysokim dachem ośmiopołaciowym z chorągiewką i wyciętą w niej datą 1905. Posiada zegar z niezwykle ciekawym mechanizmem. Budynek wieży ciśnień przy Pl. Słowiańskim 15 w Malborku jest przykładem niezwykle ciekawej, neogotyckiej architektury, do dziś funkcjonującego zabytku techniki.

Wodociągowa wieża ciśnień – ul. Dworcowa
Wodociągowa wieża ciśnień przy ul. Dworcowej w Malborku wzniesiona został w 1901 roku, bez cech stylowych. Wolnostojąca, usytuowana pomiędzy ul. Dworcową a torami kolejowymi, w pobliżu mostu drogowego na trasie do Elbląga oraz zabudowań stacji kolejowej Malbork Główny. Wieża murowana, otynkowana, wzniesiona na planie ośmiokąta foremnego z filarami na narożach. Bryła wieży trójkondygnacjowa; korpus wieży zbieżny ku górze, posadowiony na wysokim cokole wzniesionym na rzucie koła, z wysoki fazowym gzymsem, głowica nadwieszona, szersza, dach ośmiopołaciowy ze świetlikiem w postaci niskiej latarni, pokrycie ceramiczne. Wnętrze wieży jednoprzestrzenne, trójkondygnacjowe, zachowany zbiornik wodny o sferycznie ukształtowanym dnie, metalowy piec węglowy oraz stalowe, zakręcające schody.

Wyposażenie ruchome Kościoła Parafialnego pw. Św. Józefa w Kałdowie – ul. Kościelna 5
Kościół parafialny pw. Św. Józefa w Kałdowie zbudowany został na przełomie 1930/31 roku w stylu neogotyckim. Po zniszczeniach wojennych odbudowany w latach 1957/58, częściowo zatracił cechy stylowe. Skompletowano wyposażenie ruchome kościoła, które ze względów artystycznych stanowią dobro kultury:
1. Ołtarz Główny pr. Św. Józefa regencja z 1727 roku, nieznanego autora, drewno polichromowane, rzeźbione. Przeniesiony z kościoła gotyckiego w Świerkach, pierwotnie pw. Św. Bartłomieja. Architektoniczny, dwukondygnacyjny. Podstawa pod ołtarz współczesna, murowana. W środku obraz św. Józefa, współczesny z 1961 roku.
2. Obraz św. Barbary barokowy, 1727 r. olej na płótnie, w zwieńczeniu ołtarza głównego. W centrum kompozycji postać św. Barbary z atrybutami w prawej ręce miecz, w lewej kielich z hostią.
3. Ambona barok, ok. 1720 r. , drewno polichromowane.

Zespół budynków poczty - ul. Poczty Gdańskiej i ul. 17 Marca

Wzniesione w latach 1891-1893. Utrzymany w konwencji niemieckiego neogotyku, należały do typowych realizacji tego typu obiektów w Rzeszy Niemieckiej. Doskonałe rozplanowanie obiektu sprawiało, że zawsze zachowywał przydatność dla funkcji, dla jakich został zbudowany. W 1945 budynek główny został doszczętnie zniszczony, zachowały się z niego jedynie wypalone mury. Po odbudowie i rekonstrukcji dachu do dzisiaj budynek pełni funkcje, dla jakich został zbudowany. W jego skład wchodzą: budynek główny, budynek telekomunikacji, garaże i mur ceglany współczesny z odcinkiem muru z XIX w.

Pole do gry w MINIGOLFA
W Malborku nad Nogatem, przy ulicy Parkowej, 150 metrów od Zamku powstało pole do gry w Minigolfa. Malborski Minigolf proponuje grę przebiegającą kolejno na 18 torach do gry. Tory są zróżnicowane pod względem stopnia trudności. Grający mają możliwość spędzenia wesoło i aktywnie wolnego czasu na świeżym powietrzu, dostosowują czas gry do własnych potrzeb. Minigolf to gra przeznaczona dla osób w każdym wieku, co wydaje się być ważne szczególnie dla rodzin poszukujących wspólnej, aktywnej zabawy. Zapraszamy w godzinach od godz 10:00 do godziny 20:00

Any-Golf Minigolf - ul. Parkowa

tel. kom. +48 888-756-621

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
strona: www.any-golf.pl

Kąpielisko miejskie i przystań jachtowa
Kąpielisko czynne jest od dnia 1 maja do 30 września. Oferuje plaże, 3 boiska do piłki plażowej i soccer’a, boksy dla kajaków i smoczych łodzi, przystań jachtową oraz wypożyczalnie sprzętu wodnego. Latem oprócz kąpieli organizowane są turnieje piłki plażowej, można korzystać z kajaków i rowerów wodnych oraz zobaczyć zamek i okolice podczas rejsu łodzią – gondolą

ul. Wileńska 1 (bulwary nad Nogatem)
tel. + 48 (055) 272-24-96
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
strona: www.osir.malbork.pl

Ośrodek Sportu i Rekreacji w Malborku
Ośrodek Turystyczno-Rekreacyjny położony na terenie parku nad rzeką Nogat w odległości 800 m od centrum miasta i zamku w Malborku. Ośrodek jest ogrodzony, oświetlony, całodobowo strzeżony, teren trawiasty i zadrzewiony. Ośrodek Sportu i Rekreacji w Malborku zaprasza na: Lodowisko (w sezonie zimowym), Pływanie gondolą, Korty tenisowe, Plac zabaw, Ścianka wspinaczkowa, Hala sportowa

ul. Parkowa 3
82-200 Malbork
tel./fax: +48 (055) 272-24-13
tel./fax: +48 (055) 272-30-12
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
strona: www.osir.malbork.pl

Kryta pływalnia
Pl. G. Narutowicza 14
82-200 Malbork
tel. +48 (055) 647-34-37
czynna od 15:30 - 20:30

Rejsy widokowe
Telefon:
+48 501-017-831
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Okres usług: od 15 kwietnia do 15 października

Ścianka wspinaczkowa
Nowo zbudowana ścianka wspinaczkowa o powierzchni ok. 100 m2, ma 11 m szerokości, a jej wysokość waha się od 5,5 do 10,5 m. Korzystać z niej mogą wszyscy amatorzy wspinaczki, nad którymi czuwa będą wyszkoleni instruktorzy.

Godziny otwarcia:
W sierpniu codziennie w godz 10.00 - 22.00
Od września (poniedziałek - piątek) w godz 16.00 - 22.00 (sobota - niedziela) w godz 10.00 - 22.00
ul. Mickiewicza 59, tel. (055) 247-65-00

Jumpy Park - park linowy
Park linowy - wywodzący się z Francji najlepszy sposób sprzędzenia wolnego czasu na specjalnie przygotowanym terenie. Zabawa gwarantowana dla dzieci jak i dorosłych. Bez obaw każdy może spróbować i korzystać bez ograniczeń zapewniając sobie przy tym niezapomniane wrażenia, wysiłek i adrenalinę. Większość parków jak i nasz znajduje się na świeżym powietrzu. Zbudowany jest na solidnych drzewach na których zawieszone są drewniane podesty połączone w trasy stalowymi linami. W parku znajduje się pięć tras o łącznej długości ponad 1150m. Na trasie można spotkać różnego rodzaju przeszkody: mosty, kładki, siatki
czy zjazdy ukośną liną. Jumpy Park jest jednym z największych parków linowych w Polsce.

Jumpy Park
ul. Parkowa
tel. kom. + 48 601-683-068
tel. kom. + 48 603-691-272
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
strona: www.jumpypark.pl

Tor Kartingowy
ul. Konopnickiej 12 (przy centrum ogrodniczym)
czynne codziennie od 12:00 do 21:00
tel. kom. +48 607-546-226

Żuławska Wioska Ceramiczna
Otwarcie Żuławskiej Wioski Ceramicznej to dodatkowa atrakcja turystyczna Malborka. Miejski Dom Kultury zaprasza grupy zorganizowane, szkoły, kolonie, wycieczki oraz turystów do zwiedzania wioski i własnoręcznych prób na kole garncarskim. Pod okiem instruktora można zapoznać się z tradycyjnymi metodami powstawania kafli ceramicznych oraz innych drobnych przedmiotów glinianych z możliwością ich wypalenia w piecu ceramicznym. Wioska posiada także zmieniające się punkty Rzemiosła Artystycznego (rzeźba, tkanina, wiklina).

Od 15 maja do 30 czerwca czynna jest od 11:00 do 17:00, w lipcu i sierpniu od 10:00 do 20:00.
Jarosław Lemanowicz
ul. 17 marca 42 b
82-200 Malbork
tel. +48 (055) 273-49-87
tel. kom. +48 601-841-249
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
strona: www.ceramika.malbork.pl

Kolejka turystyczna
Ten niezawodny pojazd, składający się z lokomotywy oraz dwóch wagonów kursuje po ulicach Malborka oraz w okolicy zamku malborskiego w okresie od 1 czerwca do 30 września 2010r. od godz. 9:00. Ta 20-minutowa przejażdżka dostarczy Państwu z pewnością niezapomnianych wrażeń. START KOLEJKI: ul. Starościńska (przy kasach Muzeum Zamkowego). Przystanek dla wszystkich wsiadających oraz wysiadających. Podczas przejażdżki zobaczycie z zupełnie innej perspektywy: zamek malborski, średniowieczne zabytki miasta, tańczącą fontannę, miniaturę zamku w skali 1:30, bulwary nad rzeką Nogat i wiele innych ciekawych miejsc. Kolejka obsługuje klientów indywidualnych oraz grupy zorganizowane.